Energy Observer to katamaran technologicznie wspierany przez Toyotę. Misję katamarana zaplanowano na lata 2025 – 2033. Jacht wykorzystuje wodorowe ogniwa paliwowe Toyoty i, co ważne, jest w stanie wyprodukować wodór na pokładzie.
Energy Observer jest samowystarczalnym energetycznie jachtem. Energia do silnika elektrycznego powstaje w reakcji wodoru z tlenem, zaś wodór powstaje na pokładzie z wody morskiej. System ogniw paliwowych Toyoty odgrywa kluczową rolę w bezemisyjnym łańcuchu energetycznym statku, generując na pokładzie energię o zerowej emisji*. Podczas swojej pierwszej misji jacht pokonał 68 000 mil morskich Oznacza to, że trzykrotnie opłynął Ziemię, udowadniając przydatność odnawialnych źródeł energii w żegludze.
Energy Observer – grafik zaplanowany na 9 lat
Kolejna misja statku laboratoryjnego będzie prowadzona pod hasłem „W poszukiwaniu neutralności węglowej”. Operacja rozpocznie się w 2025 roku i potrwa 9 lat. W latach 2025–2026 pierwsza odsłona jachtu będzie realizować swoje zadania w Europie.
W 2027 roku wyprawę rozpocznie katamaran nowej generacji – Energy Observer 3. Współpraca Energy Observer i Toyota polega na integracji systemu ogniw paliwowych japońskiej marki z architekturą energetyczną statku. Łączy ona wiele uzupełniających się odnawialnych źródeł energii, w tym wodór. Potwierdza to strategię Toyoty, która zakłada, że osiągnięcie neutralności węglowej wymaga korzystania z wielu różnych źródeł energii i innowacyjnych technologii bezemisyjnych.
„Wodorowe ogniwa paliwowe Toyoty napędzały jacht pierwszej generacji, nowy statek Energy Observer 3 także będzie generował energię elektryczną ze źródeł odnawialnych na pokładzie z wykorzystaniem naszej technologii. Nasze wieloletnie partnerstwo z Energy Observer odzwierciedla głębokie zaangażowanie Toyoty w zrównoważoną innowacyjność i neutralną pod względem emisji dwutlenku węgla przyszłość we wszystkich formach mobilności” – powiedział Yoshihiro Nakata, prezes i dyrektor generalny Toyota Motor Europe.
* Termin „o zerowej emisji” odnosi się wyłącznie do emisji pochodzących procesu wytwarzania energii elektrycznej na statku. Nie uwzględnia on emisji związanych z innymi etapami wodorowego cyklu życia (takimi jak produkcja, konserwacja itp.).
